Nieuczciwa konkurencja

Ostatnia aktualizacja: 20.11.2024

Ogólny zakaz nieuczciwych praktyk handlowych w UE

Przedsiębiorcy nie mogą podejmować działań lub zaniechań, nie mogą stosować procedur, oświadczeń lub informacji handlowych, w szczególności o charakterze reklamowym i marketingowym, bezpośrednio związanych z promocją lub nabyciem produktu przez konsumenta, które:

1. są sprzeczne z dobrymi obyczajami i
2. w istotny sposób zniekształcają lub mogą zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu.

Nieuczciwą praktyką rynkową jest w szczególności praktyka rynkowa (handlowa) wprowadzająca w błąd oraz agresywna praktyka rynkowa (handlowa), a także stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk.

Praktyki handlowe wprowadzające w błąd: działania i zaniechania

Działania wprowadzające w błąd (tj. działanie, które w jakikolwiek sposób powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął). Przedsiębiorcy nie mogą stosować praktyk handlowych, które

1. polegają na rozpowszechnianiu nieprawdziwych informacji,
2. polegają na rozpowszechnianiu prawdziwych informacji w sposób, który może wprowadzać w błąd,
3. są związane z wprowadzaniem produktu do obrotu, wprowadzają w błąd w zakresie produktów lub ich opakowań, znaków towarowych, nazw handlowych lub innych oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorcę lub jego produkty, w szczególności reklamy porównawczej w rozumieniu 16 ust. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji;
4. polegają na nieprzestrzeganiu kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorca dobrowolnie przystąpił (o ile przedsiębiorca poinformuje, że jest związany takim kodeksem).

Działania wprowadzające w błąd w ogólności mogą dotyczyć: istnienia, charakteru i dostępności produktu; jego cech takich jak pochodzenie, skład, wyposażenie, cena; obowiązków przedsiębiorcy związanych z produktem; praw konsumenta, polityki cenowej i specjalnych korzyści cenowych; informacji o kanale sprzedaży, sytuacji ekonomicznej przedsiębiorcy itp.

Zaniechania wprowadzające w błąd – przedsiębiorcy nie mogą pomijać istotnych informacji potrzebnych przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji dotyczącej umowy (także tych wymaganych odrębnymi przepisami). Takie pominięcie może mieć miejsce, gdy przedsiębiorca:

1. zataja lub nie przekazuje w sposób jasny, jednoznaczny lub we właściwym czasie istotnych informacji o produkcie;
2. nie uzewnętrznia handlowego celu praktyki, jeżeli nie wynika on w sposób oczywisty z okoliczności i powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.

W tym celu istotne informacje oznaczają między innymi wszelkie informacje dotyczące głównych cech produktu, tożsamości i adresu odpowiedzialnej firmy, ceny wraz z podatkami, ustaleń dotyczących płatności, dostawy itp. lub prawa do odstąpienia lub anulowania.

W przypadku oferty zakupu produktu,  nie mogą zostać pominięte informacje dotyczące:

1. istotnych cech produktu w zakresie, w jakim jest to właściwe dla danego środka komunikacji z konsumentami oraz produktu;
2. imienia, nazwiska (firmy) oraz adresu przedsiębiorcy (siedziby) i przedsiębiorcy, w imieniu którego działa;
3. łącznej ceny, a jeżeli nie można jeszcze obliczyć ceny, sposób, w jaki zostanie ona obliczona, oraz wszelkie dodatkowe opłaty lub możliwość ich wystąpienia;
4. sposobie płatności, dostawy, wytworzenia produktu oraz procedurze rozpatrywania reklamacji;
5. informacji o prawie do odstąpienia lub anulowania umowy, jeśli takie prawo jest przewidziane w przepisach prawa lub umowie.

Agresywne praktyki handlowe

Przedsiębiorcy nie mogą stosować praktyk handlowych polegających na nękaniu, przymuszaniu (w tym z użyciem siły fizycznej) lub wywieraniu bezprawnego wpływu w celu ograniczenia swobody wyboru przeciętnego konsumenta lub jego zachowania w odniesieniu do produktu, a tym samym nakłaniania konsumenta do podjęcia decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.

---

Szczególne nieuczciwe praktyki handlowe

Ogólne zasady określone powyżej obejmują między innymi następujące grupy konkretnych praktyk, które są zakazane we wszystkich przypadkach.

Wprowadzające w błąd praktyki dotyczące kodeksów postępowania i innych znaków jakości

Przedsiębiorcy nie mogą

1. twierdzić, że są sygnatariuszami kodeksu postępowania, gdy tak nie jest;
2. używać certyfikatu, znaku jakości lub równoważnego znaku, nie będąc do tego upoważnionym;
3. twierdzić, że kodeks postępowania jest zatwierdzony przez organ publiczny lub inny organ, gdy tak nie jest;
4. twierdzić, że przedsiębiorca (lub jego praktyki handlowe) lub produkt został zatwierdzony lub autoryzowany przez organ publiczny lub prywatny, gdy tak nie jest.

Praktyki zachęt i wprowadzające w błąd praktyki marketingowe

Przedsiębiorcy nie mogą:

1. oszukiwać poprzez zastosowanie przynęty reklamowej, tj. przedsiębiorcy nie mogą zapraszać do zakupu produktów:
   • po określonej cenie bez ujawnienia istnienia uzasadnionych powodów, że nie będzie w stanie dostarczyć lub zamówić u innego przedsiębiorcy dostawy tych lub równorzędnych produktów po tej cenie w takim terminie i w takich ilościach, jakie są uzasadnione, biorąc pod uwagę produkt, zakres reklamy produktu oraz oferowaną cenę;
   • po określonej cenie, a następnie odmówić pokazania reklamowanego produktu konsumentom; lub odmówić przyjęcia zamówienia na niego lub dostarczenia go w rozsądnym terminie; lub zademonstrować jego wadliwą próbkę – z zamiarem promowania innego produktu;
2. twierdzić, że dokonują wyprzedaży ponieważ mają zamiar zaprzestać działalności lub przenieść lokal, gdy tak nie jest;
3. twierdzić w praktyce handlowej, że oferuje konkurs lub promocję nagród bez przyznania opisanych nagród lub ich rozsądnego ekwiwalentu;
4. opisywać produkt jako „gratis” „bezpłatny”, „bez opłat” lub w podobny sposób, jeśli konsument będzie musiał dokonać jakiejkolwiek płatności poza nieuniknionymi kosztami praktyki handlowej oraz kosztami odbioru/dostawy;
5. stwarzać fałszywego wrażenia, że konsument już wygrał, wygra lub po wykonaniu określonej czynności wygra nagrodę lub inną równoważną korzyść, podczas gdy w rzeczywistości:
   • nie ma nagrody lub innej równoważnej korzyści, lub
   • podjęcie jakiegokolwiek działania w związku z ubieganiem się o nagrodę lub inną równoważną korzyść jest uzależnione od zapłacenia przez konsumenta pieniędzy lub poniesienia kosztów.

Praktyki wprowadzające w błąd dotyczące charakteru i cech produktów, ich dostępności i usług posprzedażowych

Przedsiębiorcy nie mogą:

1. twierdzić, że produkty zwiększają szanse na wygraną w grach hazardowych;
2. fałszywie twierdzić, że produkt będzie dostępny tylko przez bardzo ograniczony czas lub że będzie dostępny na określonych warunkach tylko przez bardzo ograniczony czas, w celu skłonienia konsumentów do podjęcia natychmiastowej decyzji i pozbawienia ich wystarczającej możliwości lub czasu na dokonanie świadomego wyboru;
3. stwierdzać lub w inny sposób stwarzać wrażenie, że produkt może być legalnie sprzedawany, podczas gdy nie może;
4. twierdzić, że produkt jest w stanie leczyć choroby, dysfunkcje lub wady rozwojowe, podczas gdy tak nie jest;
5. zobowiązywać się do świadczenia usług posprzedażowych bez odpowiedniego poinformowania konsumenta przed zawarciem umowy, że takie usługi będą dostępne wyłącznie w języku innym niż język używany w transakcji handlowej, jeżeli używany język nie był językiem urzędowym państwa członkowskiego;
6. stwarzać wrażenia, że usługi posprzedażowe związane z produktem będą dostępne w państwie członkowskim innym niż to, w którym produkt jest sprzedawany, gdy jest to nieprawdą.

Praktyki związane z piramidami finansowymi

Przedsiębiorcy nie mogą ustanawiać, prowadzić ani promować piramid finansowych, w ramach których konsument otrzymuje wynagrodzenie za możliwość otrzymania rekompensaty wynikającej przede wszystkim z wprowadzenia innych konsumentów do systemu, a nie ze sprzedaży lub konsumpcji produktów.

Praktyki wprowadzające w błąd

Przedsiębiorcy nie mogą promować produktu podobnego do produktu wytworzonego przez konkretnego przedsiębiorcę w sposób celowo wprowadzający konsumenta w błąd co do tego, że produkt jest wytwarzany przez tego samego producenta, podczas gdy tak nie jest.

Reklama podprogowa | Artykuł reklamowy

Przedsiębiorcy nie mogą wykorzystywać treści redakcyjnych w mediach do promowania produktu, za którego promocję zapłacili, bez wyraźnego zaznaczenia tego w treści lub za pomocą obrazów lub dźwięków wyraźnie rozpoznawalnych przez konsumenta.

Inne praktyki wprowadzające w błąd

Przedsiębiorcy nie mogą:

1. przedstawiać uprawnień przysługujących konsumentom z mocy prawa jako cechy wyróżniającej ofertę przedsiębiorcy;
2. składać istotnie niedokładnych oświadczeń dotyczących charakteru i zakresu ryzyka dla bezpieczeństwa osobistego konsumenta lub jego rodziny, jeśli konsument nie kupi produktu;
3. przekazywać istotnie niedokładnych informacje dotyczących dostępności i zapasów produktu z zamiarem nakłonienia konsumenta do nabycia produktu na warunkach mniej korzystnych niż normalne warunki rynkowe;
4. dołączać do materiałów marketingowych faktury lub podobnego dokumentu żądającego zapłaty, który sprawia na konsumencie wrażenie, że zamówił już sprzedawany produkt, podczas gdy tak nie było;
5. fałszywie twierdzić lub stwarzać wrażenie, że przedsiębiorca nie działa w celach związanych z jego działalnością handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub zawodową, lub fałszywie przedstawiać się jako konsument;

Praktyki przymusu

Przedsiębiorcy nie mogą stwarzać wrażenia, że konsument nie może opuścić lokalu do czasu zawarcia umowy.

Praktyki nękania

Przedsiębiorcy nie mogą

1. składać osobistych wizyt w domu konsumenta, nawet jeśli nie przebywa tam z zamiarem stałego pobytu, ignorując prośbę konsumenta o opuszczenie lokalu lub zakaz powrotu, z wyjątkiem egzekwowania zobowiązań umownych, w zakresie dozwolonym przez obowiązujące prawo; ani
2. uporczywie nagabywać przez telefon, faks, e-mail lub inne zdalne środki przekazu, z wyjątkiem okoliczności i w zakresie prawnie uzasadnionym w celu wyegzekwowania zobowiązań umownych.

Agresywne praktyki dotyczące dzieci

Przedsiębiorcy nie mogą umieszczać w swoich reklamach żadnych bezpośrednich zachęt dla dzieci do kupowania reklamowanych produktów ani nakłaniać ich rodziców lub innych dorosłych do kupowania dla nich reklamowanych produktów.

Inne agresywne praktyki

Przedsiębiorcy nie mogą

1. wymagać od konsumenta, który chce zgłosić roszczenie z tytułu polisy ubezpieczeniowej, przedstawienia dokumentów, które nie mogłyby zostać racjonalnie uznane za istotne w kwestii zasadności roszczenia, lub systematycznie nie odpowiadać na stosowną korespondencję, w celu zniechęcenia konsumenta do skorzystania z jego praw wynikających z umowy.
2. żądać natychmiastowej lub odroczonej płatności, zwrotu lub przechowania produktów dostarczonych przez przedsiębiorcę, ale nie zamówionych przez konsumenta.
3. wyraźnie informować konsumenta, że jeśli nie kupi produktu lub usługi, jego praca lub środki utrzymania będą zagrożone.

---

Wymogi dotyczące zgodności z przepisami polskiego prawa w zakresie nieuczciwej konkurencji

Oprócz ogólnych zakazów opisanych powyżej, ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym i ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zawierają szerszą listę nieuczciwych praktyk handlowych i nielegalnej reklamy.

System konsorcyjny

Przedsiębiorcy nie mogą prowadzić działalności w formie konsorcjum. Przez system konsorcyjny rozumie się prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu mieniem zgromadzonym w ramach grupy z udziałem konsumentów, utworzonej w celu finansowania zakupu produktu dla uczestników grupy.

Nieuczciwą praktyką handlową jest również organizowanie grupy z udziałem konsumentów w celu sfinansowania zakupu w systemie konsorcyjnym.

Niedozwolony kodeks postępowania

Przedsiębiorcy nie mogą stosować kodeksu dobrych praktyk, który jest sprzeczny z prawem. Nieuczciwą praktyką handlową jest również tworzenie takiego kodeksu. W razie wątpliwości twórcą kodeksu dobrych praktyk jest każdy podmiot, w szczególności przedsiębiorca lub zrzeszenie przedsiębiorców, odpowiedzialny za przygotowanie i wdrożenie lub nadzór nad przestrzeganiem kodeksu dobrych praktyk.

Wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa

Przedsiębiorcy powinni:

1. nie używać oznaczenia przedsiębiorstwa, które może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości; wprowadzenie w błąd może nastąpić przez użycie firmy, nazwy, logo, skrótu literowego lub innego charakterystycznego symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa;
2. wyeliminować niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd osób trzecich w przypadku oznaczenia poprzez użycie nazwiska przedsiębiorcy, które może być mylone z tożsamością innego przedsiębiorstwa wcześniej używającego takiego oznaczenia;
3. uzgadniać używane oznaczenia z innymi podmiotami powstałymi lub powstałymi w wyniku likwidacji, podziału lub przekształcenia przedsiębiorstwa.

Oszukańcze oznaczenie geograficzne lub regionalne

Przedsiębiorcy nie mogą

1. oznaczać towarów lub usług fałszywym lub oszukańczym oznaczeniem geograficznym wskazującym bezpośrednio lub pośrednio kraj, region lub miejscowość pochodzenia ani używać takiego oznaczenia w działalności handlowej, reklamie, korespondencji handlowej, fakturach lub innych dokumentach;
2. oznaczać towary lub usługi fałszywym lub oszukańczym oznaczeniem geograficznym lub regionalnym, jeżeli produkty są chronione w miejscu pochodzenia, a jednocześnie ich szczególne cechy lub właściwości są związane z pochodzeniem z określonego regionu lub miejscowości; etykietowanie nawet z dodanymi słowami „odmiana”, „rodzaj”, „metoda” lub ich synonimami również uznaje się za czyn nieuczciwej konkurencji.

Wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług

Przedsiębiorcy nie mogą używać takiego oznaczenia towarów lub usług albo jego braku, które mogłoby wprowadzać klientów w błąd co do ich pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, albo ukrywać ryzyko związane z korzystaniem z nich. Za czyn nieuczciwej konkurencji uznaje się również wprowadzenie do obrotu towarów w takich opakowaniach, które mogą wywołać taki sam skutek.

Naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa

Przedsiębiorcy nie mogą ujawniać, wykorzystywać lub pozyskiwać cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.

Pozyskanie tajemnicy przedsiębiorstwa stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w szczególności, gdy wynika z nieuprawnionego dostępu, przywłaszczenia, kopiowania i zostało uzyskane bez zgody osoby uprawnionej do korzystania z takiej informacji lub rozporządzania nią.

Nakłanianie do naruszania umów i ingerowanie w stosunki umowne

Przedsiębiorcy nie mogą

1. nakłaniać pracowników innego przedsiębiorcy (w ramach stosunku pracy lub innego) do niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków lub innych zobowiązań umownych,
2. nakłaniać klientów przedsiębiorcy lub innych osób do rozwiązania z nimi umowy lub niewykonania lub nienależytego wykonania umowy,

na własną korzyść lub na korzyść osoby trzeciej lub na szkodę przedsiębiorcy.

Naśladownictwo produktów

Przedsiębiorcy nie mogą dokonywać naśladownictwa gotowego produktu metodą kopiowania wyglądu zewnętrznego produktu za pomocą technicznych środków reprodukcji, jeżeli takie kopiowanie może wprowadzić klienta w błąd co do tożsamości producenta lub produktu.

Niezależnie od powyższego, naśladownictwo jest dozwolone, gdy dotyczy cech funkcjonalnych produktu, w szczególności naśladowania jego konstrukcji, projektu i formy, jeżeli jest to wymagane dla ich użyteczności. Należy jednak pamiętać, że takie naśladownictwo może naruszać prawa własności intelektualnej osób trzecich.

Rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji

Przedsiębiorcy nie mogą rozpowszechniać nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji na temat:

1. własnego przedsiębiorcy,
2. własnego przedsiębiorstwa,
3. innego przedsiębiorcy lub
4. innego przedsiębiorstwa w celu uzyskania korzyści lub wyrządzenia szkody.

Informacje te mogą dotyczyć menedżerów, towarów lub usług, oferowanych cen, sytuacji ekonomicznej lub prawnej.

Rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji oznacza również użycie:

1. nieprawdziwych lub nieprecyzyjnych tytułów, stopni naukowych lub innych informacji o kwalifikacjach pracowników;
2. fałszywych zaświadczeń;
3. nieprawidłowych wyników testów;
4. nieprawdziwych informacji o rozróżnieniach lub oznaczeniach produktów lub usług.

Dostęp do rynku

Przedsiębiorcy nie mogą utrudniać dostępu do rynku innym przedsiębiorcom, w szczególności poprzez:

1. sprzedaż towarów lub usług poniżej kosztów ich wytworzenia lub świadczenia albo ich odsprzedaż poniżej kosztów zakupu w celu wyeliminowania innych przedsiębiorców;
2. nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom lub powstrzymania się od zakupu towarów lub usług od innych przedsiębiorców;
3. nieuzasadnione odmienne traktowanie niektórych klientów;
4. pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży
5. podejmowanie działań zmierzających do wymuszenia na klientach wyboru określonego przedsiębiorcy jako kontrahenta lub stwarzanie warunków umożliwiających podmiotom trzecim wymuszanie zakupu towarów lub usług od określonego przedsiębiorcy.

Czyn nieuczciwej konkurencji opisany w pkt 5 powyżej może polegać na:

1. 1. istotnym ograniczeniu lub wyłączeniu możliwości dokonania przez klienta zakupu u innego przedsiębiorcy;
   2. stwarzaniu okoliczności, w których osoby trzecie, bezpośrednio lub pośrednio, zmuszają klientów do dokonania zakupu u danego przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy, z którym dany przedsiębiorca pozostaje w stosunkach gospodarczych;
   3. emitowanie, oferowanie lub spieniężanie instrumentów uprawniających do wymiany na towary lub usługi oferowane przez pojedynczego przedsiębiorcę lub grupę przedsiębiorców pozostających w stosunkach gospodarczych, we wszelkich okolicznościach, o których mowa w pkt (i) lub (ii).

Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie małym przedsiębiorcom dostępu do rynku poprzez sprzedaż towarów lub usług w obiektach handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m2 po cenie nieuwzględniającej marży handlowej, chyba że:

1. jest to sezonowa wyprzedaż dokonywana dwa razy w roku na koniec sezonu letniego i zimowego, trwająca nie dłużej niż miesiąc każda;
2. jest to wyprzedaż dokonywana w związku ze zbliżającym się upływem terminu ważności lub przydatności do spożycia towarów;
3. jest to likwidacja placówki handlowej trwająca nie dłużej niż 3 miesiące od dnia podania informacji do publicznej wiadomości, a w przypadku likwidacji wszystkich placówek handlowych przedsiębiorcy w związku z zaprzestaniem przez niego działalności handlowej trwająca nie dłużej niż rok.

Przekupstwo

Nikt w imieniu przedsiębiorcy nie może przekupić osoby pełniącej funkcję publiczną, przy czym przekupstwa może dopuścić się osoba fizyczna:

1. będąca przedsiębiorcą,
2. działająca w imieniu przedsiębiorcy na podstawie upoważnienia do reprezentowania, podejmowania decyzji lub sprawowania kontroli nad przedsiębiorcą
3. działająca w imieniu przedsiębiorcy za zgodą osoby, o której mowa w pkt 2 powyżej.

Należy pamiętać, że przekupstwo może również odnosić się do osób z organizacji prywatnej.

Zabroniony sprzęt

Przedsiębiorcy nie mogą w celach zarobkowych produkować, importować, dystrybuować, sprzedawać, wydzierżawiać lub wynajmować do używania na podstawie innego tytułu prawnego lub posiadać jakiegokolwiek zakazanego sprzętu w rozumieniu przepisów o ochronie niektórych usług społeczeństwa informacyjnego opartych lub polegających na dostępie warunkowym.

Takim sprzętem jest sprzęt lub oprogramowanie zaprojektowane lub przystosowane do umożliwienia korzystania z usług chronionych bez uprzedniej autoryzacji usługodawcy. Usługi chronione należy rozumieć jako:

1. rozpowszechnianie i rozprowadzanie programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji;
2. inne usługi świadczone na indywidualne żądanie usługobiorcy drogą elektroniczną bez jednoczesnej obecności stron – jeżeli są świadczone odpłatnie i opierają się na dostępie warunkowym (tj. wszelkie środki i przedsięwzięcia techniczne warunkujące korzystanie z usług chronionych przez indywidualnego usługobiorcę);
3. a także usługi polegające na warunkowym dostępie do ww. usługi.

Sprzedaż bonusów

Zakazana jest sprzedaż konsumentom towarów lub usług związana z przyznaniem wszystkim lub niektórym nabywcom bezpłatnego bonusu składającego się z towarów lub usług innych niż te, które są przedmiotem sprzedaży, chyba że takie dodatkowe towary lub usługi są:

1. niewielkiej wartości lub próbkami towarów
2. wygrane w loteriach promocyjnych organizowanych na podstawie przepisów o grach losowych lub w konkursach, których wynik nie zależy od przypadku.

System sprzedaży piramidalnej

Przedsiębiorcy nie mogą organizować systemu sprzedaży piramidalnej polegającego na proponowaniu nabycia towarów lub usług poprzez składanie nabywcom obietnicy korzyści majątkowych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania identycznych transakcji, a te inne osoby uzyskują podobne korzyści majątkowe w wyniku nakłonienia kolejnych osób do uczestnictwa w systemie.

Taki system nie jest uznawany za nieuczciwą konkurencję pod warunkiem, że:

1. korzyści majątkowe uzyskane w wyniku uczestnictwa w systemie sprzedaży pochodzą z wpływów z tytułu nabycia lub zbycia towarów i usług po cenie, której wartość nie może rażąco przekraczać rzeczywistej wartości rynkowej tych towarów i usług;
2. osoba rezygnująca z uczestnictwa w systemie sprzedaży ma prawo odsprzedać Klientowi, za co najmniej 90% ceny zakupu, wszystkie towary nadające się do sprzedaży zakupione od Klienta, wszystkie materiały informacyjne i instruktażowe, próbki towarów lub opakowania prezentacyjne zakupione w ciągu 6 miesięcy przed rezygnacją.

Nadsprzedaż marek właściciela

Czynem nieuczciwej konkurencji jest wprowadzanie przez sieci dyskontowe do obrotu towarów w ilości przekraczającej 20% wartości obrotu, których marki należą do właściciela sieci lub podmiotów od niego zależnych.

Informacje gospodarcze

Przedsiębiorca jako wierzyciel:

1. nie może przekazywać informacji gospodarczych o swoim dłużniku do biura informacji gospodarczej wbrew zasadom określonym w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych;
2. powinien dokonać aktualizacji lub usunąć informacje gospodarcze w sytuacji, gdy powstał taki obowiązek, a więc przede wszystkim w sytuacji, gdy dłużnik dokonał określonych czynności w związku ze swoim zadłużeniem.

Nieuzasadnione przedłużanie terminów płatności

Przedsiębiorcy nie mogą bezpodstawnie przedłużać terminu zapłaty za towary lub usługi:

1. wbrew przepisom prawa;
2. gdy takie przedłużenie rażąco odbiega od dobrych obyczajów, naruszając zasadę działania w dobrej wierze i zasadę rzetelności;
3. gdy jest to niedostosowanie się do harmonogramu dostaw towarów lub harmonogramu świadczenia usług lub nieuwzględnienie właściwości towaru lub usługi będących przedmiotem umowy.

---

Odpowiedzialność i roszczenia z tytułu nieuczciwej konkurencji

Przedsiębiorca będzie ponosił odpowiedzialność, jeśli (bezpośrednio lub za pośrednictwem któregokolwiek ze swoich przedstawicieli lub pracowników) zaangażuje się w którąkolwiek z nieuczciwej konkurencji lub nielegalnych praktyk reklamowych. W szczególności, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, osoby dotknięte nieuczciwą praktyką lub niedozwoloną reklamą będą uprawnione do podjęcia następujących działań przeciwko przedsiębiorcy:

• zaniechania bezprawnych działań;
• usunięcia skutków bezprawnych działań;
• złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;
• naprawienie poniesionej szkody na zasadach ogólnych;
• wydanie bezpodstawnie uzyskanych korzyści na zasadach ogólnych;
• nakazanie zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel publiczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego – jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Niezależnie od reżimu nieuczciwej konkurencji, zgodnie z art. 12 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym konsument, którego interes został zagrożony lub naruszony przez nieuczciwą praktykę rynkową przedsiębiorcy, może żądać od przedsiębiorcy

• zaniechania tej praktyki;
• usunięcia skutków tej praktyki;
• złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia o odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie
• naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, w szczególności
• unieważnienia umowy z obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń oraz zwrotu przez przedsiębiorcę kosztów związanych z zakupem produktu;
• odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel publiczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego.

W przypadku stosowania nieuczciwych praktyk handlowych pod pozorem naruszenia przepisów polskiego prawa antymonopolowego – mogą zostać nałożone kary za naruszenie prawa antymonopolowego.

Roszczenia z tytułu naruszenia przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji	Roszczenia z tytułu naruszenia przepisów o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
zaniechanie działań	zaniechanie praktyki
usunięcie skutków	usunięcie skutków
oświadczenie o odpowiedniej treści	oświadczenie odpowiedniej treści
naprawienie szkody	naprawienie szkody
wydanie bezpodstawnie uzyskanej korzyści	odstąpienie od umowy
kwota pieniężna na określony cel publiczny	kwota pieniężna na określony cel publiczny