Usługi płatnicze: Ustawa deregulacyjna a usługi płatnicze

1 stycznia 2020 roku wchodzi w życie ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych, zwana powszechnie ustawą deregulacyjną. Zasadniczo ma ona za zadanie ułatwić przedsiębiorcom działalność na rynku. Jak te zmiany odczują przedsiębiorcy świadczący usługi płatnicze?

Na wstępie należy zaznaczyć, ze ustawa deregulacyjna nie wpłynie znacząco na treść ustawy o usługach płatniczych. Zmianie ulegnie wyłącznie jej art. 128. Mianowicie, od 1 stycznia 2020 roku biuro usług płatniczych na podstawie znowelizowanego art. 128 nie będzie już obowiązane do przekazywania KNF informacji o łącznej wartości i liczbie transakcji płatniczych wykonanych, w tym także przez jego agentów w ujęciu kwartalnym, tj. w terminie do końca pierwszego miesiąca następnego kwartału odnośnie do danych za dany kwartał. BUP sprawozdawać KNF będzie corocznie, w terminie do 31 stycznia następnego roku kalendarzowego, przy czym rozszerzeniu ulegnie szczegółowość sprawozdania. Będzie ono bowiem dotyczyć poszczególnych miesięcy w roku sprawozdawczym.

Nie oznacza to jednak, że providerów nie czekają inne zmiany. Najistotniejsza polega na wprowadzeniu do Kodeksu cywilnego przepisu art. 385⁵. Przepis ten nakazuje stosować art. 385¹-385³ k.c. dotyczące klauzul niedozwolonych oraz oceny zgodności umowy z dobrymi obyczajami także w odniesieniu do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla niej charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W praktyce oznacza to, że providerzy będą musieli dokonać rewizji umów zawieranych z klientami biznesowymi pod kątem wychwycenia możliwych klauzul niedozwolonych oraz uwzględniając kodeksowe wymogi zgodności umowy z dobrymi obyczajami. Z pewnością będzie to wymagać przeprowadzenia audytu prawnego umów B2B, które pod rządami nowych przepisów mogą zostać objęte ochroną konsumencką. Sprowadza się to do sprawdzenia, czy umowa zawierana z użytkownikiem należy do przedmiotu jego działalności wpisanego do publicznego rejestr, tj. CEIDG. Jest bardzo prawdopodobne, że nie będzie należeć.

Na szczęście ustawodawca dał providerom czas na dostosowanie wzorców umownych do nowych wymogów, bowiem nowelizacja kodeksu cywilnego objęta ustawą deregulacyjną wchodzi w życie z dnie dopiero z dniem 1 czerwca 2020 roku.