Krajowa ocena ryzyka gotowa – kto powinien ją wdrożyć?

W dniu 17 lipca 2019 roku Ministerstwo Finansów opublikowało długo zapowiadaną pierwszą krajową ocenę ryzyka. Krajowa ocena ryzyka zawiera listę oraz arkusz oceny najistotniejszych ryzyk w zakresie prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu.

Czym jest krajowa ocena ryzyka?

Krajowa ocena ryzyka to ujednolicony dokument obejmujący m.in.:

1. opis zjawisk związanych z praniem pieniędzy oraz finansowaniem terroryzmu;
2. opis obowiązujących regulacji dotyczących prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu;
3. wskazanie poziomu ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu w Polsce wraz z uzasadnieniem, w tym opisujący metodykę oceny ryzyka;
4. identyfikację zagadnień dotyczących ochrony danych osobowych związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Krajowej oceny ryzyka dokonuje Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF), który przekazuje ją do akceptacji Ministrowi Finansów. Krajowa ocena ryzyka powinna być aktualizowana nie rzadziej niż raz na 2 lata. Co istotne – z punktu widzenia instytucji obowiązanych krajowa ocena ryzyka stanowi istotne źródło informacji na temat zidentyfikowanych ryzyk AML/CFT, metod ich ograniczania, jak również interpretacji przepisów AML/CFT przez GIIF.

Co krajowa ocena ryzyka oznacza dla instytucji obowiązanych?

W naszej ocenie wszystkie instytucje obowiązane powinny zapoznać się z krajową oceną ryzyka oraz w razie potrzeby dokonać aktualizacji wewnętrznych polityk AML oraz ocen ryzyka. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że w najbliższym czasie GIIF rozpocznie kontrole na rynku. W szczególności zaś instytucje obowiązane powinny:

1. zapoznać się z listą zidentyfikowanych przez GIIF ryzyk prania pieniędzy oraz ryzyk finansowania terroryzmu;
2. zapoznać się z przyjętą przez GIIF metodyką oceny ryzyka;
3. zweryfikować, czy wszystkie zidentyfikowane przez GIIF ryzyka prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu znajdują odzwierciedlenie w wewnętrznej Polityce AML oraz arkuszu oceny ryzyka instytucji obowiązanej oraz czy ryzykom tym przypisano poziomy: podatności, zagrożenia oraz prawdopodobieństwa analogiczne do krajowej oceny ryzyka;
4. zweryfikować, czy wewnętrzna metodyka oceny ryzyka jest zgodna z metodyką krajowej oceny ryzyka.

Ewentualne rozbieżności powinny zostać skorygowane przez instytucje obowiązane.

Zachęcamy do kontaktu z naszą Kancelarią – w codziennej pracy zajmujemy się między innymi:

1. przygotowywaniem oraz dostosowywaniem wewnętrznych polityk AML/CFT,
2. dostosowywaniem oceny ryzyka AML/CFT do obowiązujących przepisów,
3. reprezentacją przed GIIF oraz KNF.