CESOP a płatności kartą – Co każdy przedsiębiorca powinien wiedzieć?

W obliczu rosnącej liczby transakcji transgranicznych, przedsiębiorcy muszą zmierzyć się z nowymi obowiązkami prawnymi związanymi z raportowaniem operacji płatniczych. Centralny System Elektronicznego Raportowania Operacji (CESOP) jest jednym z najnowszych narzędzi, które wprowadzono w celu monitorowania przepływów finansowych w Unii Europejskiej. Znajomość zasad CESOP oraz ich wpływu na płatności kartą jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy, który prowadzi działalność na rynku europejskim.

Podstawowe zasady raportowania zgodnie z CESOP

W ramach CESOP obowiązują konkretne zasady raportowania transakcji płatniczych, które są zależne od lokalizacji dostawcy usług płatniczych. Prawo przewiduje dwa główne schematy raportowania:

• Dostawca usług płatniczych odbiorcy znajduje się w państwie trzecim lub na terytorium trzecim: W takim przypadku obowiązek zgłoszenia transakcji spoczywa na dostawcy usług płatniczych płatnika, który działa na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Oznacza to, że to na płatniku ciąży obowiązek zapewnienia zgodności transakcji z przepisami CESOP, nawet jeśli odbiorca jest zlokalizowany poza UE.

• Dostawca usług płatniczych odbiorcy znajduje się w państwie członkowskim: W sytuacji, gdy obie strony transakcji (płatnik i odbiorca) korzystają z usług dostawców zlokalizowanych w państwach członkowskich UE, odpowiedzialność za zgłoszenie transakcji przejmuje dostawca usług płatniczych odbiorcy.

Jak wygląda sytuacja konkretnych dostawców w systemie płatności kartą?

W trójstronnych systemach płatności kartą, takich jak te, w których uczestniczą banki, kluczową rolę odgrywają różne podmioty, z których każdy ma swoje obowiązki i odpowiedzialności prawne. W tym kontekście banki realizują dwa główne zadania:

1. Finansowanie linii kredytowej karty: Banki udzielające kredytów kartowych finansują transakcje dokonywane przez posiadaczy kart. Z punktu widzenia CESOP, płatność na rzecz wydawcy karty jest traktowana jako odrębna operacja, która podlega obowiązkowi raportowania.
2. Otrzymanie środków od komercyjnego agenta rozliczeniowego: Banki działają również jako odbiorcy środków od agentów rozliczeniowych, którzy zarządzają transakcjami kartowymi. Tego rodzaju transakcje różnią się od standardowych płatności pomiędzy płatnikiem a odbiorcą i również wchodzą w zakres obowiązku sprawozdawczego jako płatność od komercyjnego agenta rozliczeniowego.

Warto zaznaczyć, że te operacje, choć mogą wydawać się typowymi czynnościami finansowymi, wchodzą w zakres obowiązku sprawozdawczego. Dlatego też co do zasady, nie podlegają wyłączeniu przewidzianemu w artykule 3 lit. m) drugiej dyrektywy w sprawie usług płatniczych (PSD2).

Oznacza to, że banki i inni dostawcy usług płatniczych muszą zapewnić pełną zgodność tych transakcji z przepisami CESOP, nawet jeśli nie są one bezpośrednio związane z działalnością wewnętrzną dostawcy, ale wynikają z umów pomiędzy płatnikiem, odbiorcą, wydawcą karty a komercyjnym agentem rozliczeniowym.

Zasady Lokalizacji w CESOP – Jak je stosować?

W ramach CESOP prawidłowe ustalenie lokalizacji płatnika i odbiorcy jest kluczowe dla właściwego raportowania transakcji. Istnieją trzy główne schematy:

1. Różne państwa członkowskie, lokalni dostawcy: Gdy płatnik i odbiorca są w różnych państwach członkowskich, lokalizację płatnika ustala się na podstawie numeru BIN karty, a lokalizację odbiorcy na podstawie adresu lub identyfikatora akceptanta. Taka transakcja jest uznawana za transgraniczną.
2. Ten sam kraj, różni dostawcy: Jeśli płatnik i odbiorca są w tym samym państwie członkowskim, ale odbiorca korzysta z usług dostawcy z innego kraju, transakcja nie jest uznawana za transgraniczną, ponieważ numer BIN i identyfikator odbiorcy wskazują to samo państwo.
3. Różne państwa, ci sami dostawcy: Gdy płatnik i odbiorca są w różnych państwach członkowskich, ale ich dostawcy są w tym samym kraju, lokalizację płatnika będzie określał numer BIN dla danych dotyczących miejsca wydania karty, a nie danych dotyczących lokalizacji wydawcy karty. Transakcja jest uznawana za transgraniczną, bo numer BIN będzie wskazywał inne państwo niż to, w którym znajduje się odbiorca.

W przypadku różnych identyfikatorów lokalizacyjnych, dostawca usług płatniczych musi wybrać ten, który najlepiej odzwierciedla rzeczywistą lokalizację stron. Takie rozwiązanie może wydawać się szczególnie skomplikowane, jeśli mamy do czynienia z płatnościami wirtualnymi. W razie wątpliwości można posłużyć się danymi konta wskazanymi przy identyfikacji klienta w trakcie kontroli KYC/AML 

Jeśli masz wątpliwości co do tego, jak prawidłowo stosować zasady lokalizacji w ramach CESOP, skonsultuj się z naszymi specjalistami, aby uniknąć potencjalnych sankcji. Pamiętaj, że prawidłowe raportowanie transakcji to nie tylko obowiązek, ale także klucz do utrzymania zgodności z przepisami i ochrony swojego biznesu.