Apostille czy legalizacja

Upowszechnienie i unifikacja obrotu gospodarczego powoduje, iż niejednokrotnie konieczne jest posłużenie się dokumentami urzędowymi wystawionymi w innym państwie. Są nimi zaświadczenia sporządzone przez organ obcego państwa. Aby móc posługiwać się zagranicznym dokumentem urzędowym na terytorium Polski, sądy bądź urzędy zazwyczaj wymagają ich legalizacji bądź nadania im klauzuli apostille. Jednakże nie jest to zawsze konieczne.

Art. 1158 Kodeksu Postępowania Cywilnego głosi iż : „Zagraniczne dokumenty urzędowe mają moc dowodową na równi z polskimi dokumentami urzędowymi.”. Jednakże polski ustawodawca zastrzega, iż uwierzytelnienia przez polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne  lub urząd konsularny  wymagają dokumenty dotyczące przeniesienia własności nieruchomości położonej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokumenty, których autentyczności strona zaprzeczyła.

Ponadto zniesienie wymogu legalizacji dokumentów zagranicznych przewidują liczne umowy międzynarodowe. Przykładem jest chociażby Konwencja europejska o zniesieniu wymogu legalizacji dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych, podpisanej w Londynie 7 czerwca 1968 r. Stronami tej konwencji, poza Polską, są również: Austria, Cypr, Czechy, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Liechtenstein, Luksemburg, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Wielka Brytania i Włochy.

Wymóg legalizacji znoszą również liczne umowy podpisane przez Polskę. Należą do nich umowy podpisane z takimi państwami jak :  

• Algieria – Umowa dotycząca obrotu prawnego w sprawach cywilnych i karnych
• Austria – Umowa o wzajemnych stosunkach w sprawach z zakresu prawa cywilnego oraz o dokumentach wraz z Protokołem
• Białoruś – art. 11 Umowy o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych
• Bułgaria – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych) wraz z Protokołem
• Chiny – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Cypr – Umowa o współpracy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Egipt – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Estonia – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych
• Grecja – art. 15 Umowy o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Irak – Umowa o pomocy prawnej i sądowej w sprawach cywilnych i karnych
• Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych
• Kuba – art. 9 Umowy o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych
• Libia – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, handlowych, rodzinnych i karnych
• Litwa – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych
• Łotwa – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych
• Maroko – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Mongolia – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych
• Rosja – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych
• Syria – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Tunezja – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i karnych
• Turcja – Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych i handlowych
• Ukraina – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych i karnych
• Węgry – Umowa o obrocie prawnym w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych wraz z protokołem Wietnam – Umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych
• Włochy – Umowa o pomocy sądowej i wykonywaniu wyroków w sprawach cywilnych